Kathleen Vercraeye, directeur van de Stichting, weidde in haar welkomstwoord kort uit over het ontstaan van de Stichting en het belang van deze Award voor de collagekunst, waarvan dit najaar de vierde editie op gang wordt geschoten. Precies zoals de vorige laureaten kreeg Alida Everts als eerste laureate een mooi uitgegeven catalagus over haar werk aangeboden. Yves de Vresse, auteur van het boek en tevens voorzitter van de jury, die de ingezonden werken beoordeelde, wees er nog eens op dat de “schoonheid” in Alida Everts’ werken voor een groot deel in de broosheid ervan schuilt. Die broosheid maakt net de hele charme uit van haar werk. Broosheid staat hier trouwens niet als een antoniem voor kracht. Net zoals een nog net niet ontluikende bloemenknop de volledige kracht van de volgroeide roos aankondigt en reeds volledig in zich heeft, zijn in de werken van Everts bij wijze van spreken de bruisende levenssappen aanwezig. Zonder het té ver te willen gaan zoeken mogen we hier spreken van een vitalistische kunst waarin het leven gevierd wordt, maar waarvan tegelijkertijd ook de vergankelijkheid aan bod komt.
